Dit boek klopt

Het kan echt anders dacht de Grenswachter, en schreef een boek. Heet "Mij krijgen ze niet klein", verschijnt vrijdag en gaat vermoedelijk over dat ze niet klein te krijgen is. Het eerste hoofdstuk staat al online en geeft een inkijkje in wat komen gaat. Op de eerste 12 pagina's gaat het 10 keer over "paarden", 9 keer over "de slagerij" en daarna vooral over de algehele weerbaarheid van haar vrouwelijke stamboom.

"Assertiviteit – om het netjes te zeggen – is ons niet vreemd. Toen een van mijn tantes de slagerij stond te dweilen en meneer pastoor haar een klap op haar achterwerk gaf, bedacht ze zich geen moment en sloeg hem direct met de drijfnatte dweil in zijn gezicht. Een ‘MeToo’tje’ werd gewoon zelf opgelost. Een andere tante liep tientallen jaren later achter haar rollator, toen een getinte persoon – ik zou het een ‘kansenparel’ kunnen noemen – haar wilde beroven van haar handtas. Ze begon direct te meppen 17 met diezelfde tas. Ze hield er een gebroken pols aan over, maar had wel haar handtas. Hoezo slachtofferhulp? Ze reageerde laconiek met: ‘Ik laat mijn tas niet afpakken.’ Zelf reed ik op mijn scooter een andere kansenparel klem. Ik had hem gespot op mijn gestolen fiets. Die was van emotionele waarde, omdat die van mijn overleden moeder was geweest. De man was zo verbouwereerd dat hij bedremmeld de fiets afgaf."

Verder leest het als een verklaring en bezinging van haar eigen onverzettelijkheid, maar vreemd genoeg toch niet op een onsympathieke manier. Faab, wij gaan van kaft tot kaft.